نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه علوم و مهندسی آب، مجتمع آموزش عالی میناب، دانشگاه هرمزگان

2 دکترای آبخیزداری و کارشناس شرکت سهامی آب منطقه ای استان هرمزگان

چکیده

پایش مداوم کمیت و کیفیت منابع آب زیرزمینی با توجه به وابستگی مفرط اشتغال، درآمد، تولید و توسعه پایدار روستاها به این منابع مخصوصاَ در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران امری ضروری می‌باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی در محدوده روستاهای بخش مرکزی شهرستان بندرلنگه استان هرمزگان انجام گردید. پس از برآورد کمی بیلان آب زیرزمینی با احتساب کلیه مؤلفه‌های ورودی و خروجی آبخوان، نقشه‌های هیدروژئولوژیکی هم‌عمق، هم‌تراز و تغییرات سطح آب زیرزمینی بر اساس میانگین داده‌های ماه حداقل در نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ورژن ۳/۱۰ محاسبه گردید. با پایش کمی منابع آب‌ زیرزمینی منطقه مورد مطالعه در طول دوره‌ی آماری ۱۳۹۶- ۱۳۸۱ و کیفی این منابع با استفاده از آمار کیفیت آب 35 حلقه چاه در طول دوره‌ی آماری ۱۳۹۶- ۱۳۷۲ که توسط شرکت آب منطقه‌ای ثبت شده بودند، منحنی‌های هم‌عمق، هم‌تراز و کیفی آب زیرزمینی تهیه و ترسیم گردید. نتایج نشان داد بیلان آب زیرزمینی آبخوان‌های پدل‌لمزان، دژگان غربی و دژگان شرقی به‌ترتیب 94/5، 64/0 و 24/3 میلیون متر مکعب در سال و مقدار برداشت مجاز از آبخوان‌های مذکور نیز به‌ترتیب 60/5، 64/0 و 64/0 میلیون متر مکعب در سال می‌باشد. افت سالانه 03/0-، 08/0- و 07/0- متری سطح آّب آبخوان‌های پدل‌لمزان و دژگان شرقی و غربی نشان‌دهنده شرایط مطلوب بیلان آبی آبخوان می‌باشد. نتایج کیفی حوزه نشان داد متوسط هدایت‌الکتریکی آبخوان پدل‌لمزان از 6935 میکروزیمنس بر سانتی‌متر در سال 1375 تا 5654 میکروزیمنس بر سانتی‌متر در سال 1381 کاهش یافته است. در آبخوان دشت دژگان نیز مشخص گردید متوسط هدایت الکتریکی آبخوان از 7410 میکروزیمنس بر سانتی‌متر در سال 1377 تا 10424 میکروزیمنس بر سانتی‌متر در سال 1386 افزایش یافته است. کاهش مقدار هدایت الکتریکی در آبخوان پدل‌لمزان و افزایش آن در حوزه دژگان ارتباط مستقیم و زیادی با نوسانات بارندگی‌های حوزه مربوطه در این دوره دارد. نتیجه کلی این تحقیق این است که مدیریت یکپارچه منابع آب و اقدامات و برنامه‌ریزی‌های منطقه‌ای صورت گرفته باعث حفظ تعادل نسبی بیلان آبی منطقه گردیده اما جهت جلوگیری از کاهش کیفیت منابع آبی با شوری بالای حوزه بایستی ممنوعیت بهره‌برداری بیشتر از منابع آبی حوزه همچنان برقرار باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Quantitative and qualitative evaluation of groundwater resources and the effective factors affecting (Case study: Villages in the centeral part of Bandar Lengeh city)

نویسندگان [English]

  • amir salari 1
  • Maryam heydarzadeh 1
  • nasim Ghashghaeizade 2

1 Department of Sciences and Water Engineering, Minab Higher Education Center, University of Hormozgan

2 PhD in watershed management and expert of regional water company of Hormozgan

چکیده [English]

Continuous monitoring of the quantity and quality of groundwater resources is essential due to the excessive dependence of employment on these resources. The present study was conducted with the aim of quantitative and qualitative study of groundwater resources in the villages of centeral part of Bandar Lengeh city. After quantitatively estimating the groundwater balance, taking into account all components of the aquifer inlet and outlet, level hydrogeological maps and groundwater level changes based on the average of the lunar data were at least in GIS software (10.3 version). By quantitative and qualitative monitoring of groundwater resources in the study area, using water quality statistics of 35 wells that were registered by the Regional Water Company during the statistical period of 2003-2018, groundwater curves were drawn and plotted. The results showed that the groundwater balance of Pedlmezan, west Dezhgan and east Dezhgan aquifers were 5.94, 0.64 and 3.24 million cubic meters per year, respectively, and the amount of allowable withdrawal from the mentioned aquifers were 5.60, 0.64 and 0.64 million cubic meters per year, respectively. Annual drop of -0.03, -0.08 and -0.07 meters of water level of Pedlmezan, west Dezhgan and east Dezhgan indicates the favorable conditions of the aquifer water balance. The qualitative results of the basin showed that the average electrical conductivity of Pedlmezan aquifer has decreased from 6935 μs⁄cm in 2007 to 5654 μs⁄cm in 2003. In Dezhgan plain aquifer, it was found that the average electrical conductivity of the aquifer has increased from 7410 μs⁄cm in 1998 to 10424 μs⁄cm in 2007. Decreasing the amount of electrical conductivity in Pedlmezan aquifer and increasing it in Dezhgan basin is directly related to fluctuations in rainfall in the relevant basin in this period. The general result of this research is that the integrated management of water resources and the measures and planning of the regions have maintained the relative balance of water balance in the region, but in order to prevent the reduction of the quality of water resources with high salinity of the basin, the ban on further exploitation of the water resources of the basin should continue.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aquifer
  • Drop
  • Balance
  • Salinity
[1]آذره، ع.، رفیعی­ساردوئی، ا.، نظری­سامانی، ع. ا.، مسعودی، ر. و خسروی، ح. ۱۳۹۳. بررسی تغییرات مکانی و زمانی سطح آب زیرزمینی در دشت گرمسار. نشریه مدیریت بیابان. ۳(۱): ۱۱- ۲۰.
ابراهیمی­لویه، ع. ۱۳۸۷. بهره‌برداری بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی و پیامدهای آن (مطالعه موردی: دشت رفسنجان). تحقیقات منابع آب ایران. ۴ (۳): ۷۰- ۷۳.
ابراهیمی، ک.، عراقی­نژاد، ش. و محمدی­قلعه­نی، م. ۱۳۹۰. ارزیابی کمّی و کیفی منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوآن‌های ساوه و اراک). مجله دانش آب و خاک. ۲۱ (۲): ۹۳- ۱۰۸.
اسدزاده، ف.، کاکی، م.، سینا، ش. و بیژن، ر. ۱۳۹۵. تأثیر خشکسالی بر کیفیت و سطح آب زیرزمینی دشت قروه و چهاردولی. مجله تحقیقات منابع آب ایران. ۱۲ (۳): ۱۵۳- ۱۶۵.
اکرامی، م.، شریفی، ذ. ا.، ملکی­نژاد، ح.، اختصاص،‌ م. ۱۳۹۰. بررسی روند تغییرات کیفی و کمّی منابع آب زیرزمینی دشت یزد- اردکان در دهه ۸۸-۱۳۷۹. طلوع بهداشت. ۱۰ (۳): ۸۲-۹۱
امیری، س.، 1384. کیفیت شیمیایی آب در شبکه توزیع در کرج بزرگ، مجله آب و محیط زیست، 62: 54-49.
بوچانی، م. ح.، افراسیابی­راد، م. ص.، یوسفی، ح. و عبادتی، ن. ۱۳۹۶. تأثیر منابع آب در توسعه پایدار نواحی روستایی بخش ززوماهروی شهرستان الیگودرز. اکوهیدرولوژی. ۴ (۱): ۱۳- ۲۷.
بذرافشان، ا.، چشم­براه، ع. و حلی­ساز، ا. 1394. مطالعه روند تغییرات تبخیر از تشتک در نمونه­های اقلیمی استان هرمزگان. گزارش کوتاه علمی. نشریه حفاظت و بهر­ه­برداری از منابع طبیعی، ۴ (۲): 171-176.
  بهرامی، ش. و ایمنی، س. 1398. ارزیابی چند مدل تجربی در برآورد رواناب سالیانه (مطالعه موردی: حوضه حصارک در شمال غرب تهران). جغرافیا و برنامه ریزی محیطی. 74 (2): 55-74.
پورمحمدی، س.، دستورانی، م. ت.، جعفری، ه.، مساح­بوانی، ع. ر.، گودرزی، م.، باقری، ف. و رحیمیان، م. ح. ۱۳۹۶. بررسی اثرات خشکسالی هواشناسی و هیدروژئولوژیکی بر بیلان آب زیرزمینی دشت تویسرکان. مهندسی و مدیریت آبخیز. ۹ (۱): ۴۶- ۵۷.
تی­بوت، ت. 1384. اصول کنترل کیفیت آب، انتشارات دانشگاه تبریز، 413 ص.
جلیلی­کامجو، س. ج. و نادمی، ی. ۱۳۹۸. ارزیابی رابطه استخراج منابع آب زیرزمینی و فقر روستایی در ایران. تحقیقات اقتصادی. ۵۴ (۳): ۵۲۵- ۵۵۰.
حیدری­زادی، ز.، محمدی، ع. و یعقوبی، ث. ۱۳۹۷. ارزیابی وضعیت آب­های زیرزمینی دشت مهران و عوامل تاثیرگذار برکمیت این منابع. مجله هیدروژئولوژی. ۳ (۲): ۵۹- ۶۸.
خسروی­دهکردی، ا.، میرعباسی­نجف­آبادی، ر.، صمدی­بروجنی، ح.، و قاسمی­دستگردی، ا. ر. ۱۳۹۸. ارزیابی و پیش­بینی خشکسالی­های آب زیرزمینی با استفاده از شاخص GRI و مدل­های زنجیره مارکف مرتبه اول تا سوم (مطالعه موردی: دشت بروجن). مجله پژوهش­های حفاظت آب و خاک. ۲۶ (۲): ۱۱۷- ۱۳۶.
خواجه، م.، بذرافشان، ا.، وقارفرد، ح. و اسماعیل­پور، ی. ۱۳۹۳. بررسی کمّی و کیفی منابع آب زیرزمینی در دشت پریشان. برنامه­ریزی و آمایش فضا. ۱۸ (۴): ۷۱- ۹۶.
زندی­فر، س.، فیجانی، ا.، نعیمی، م. و خسروشاهی، م. ۱۳۹۸. تغییرات زمانی و مکانی شاخص خشکسالی آب زیرزمینی، مطالعه موردی: حوزه آبریز زهره- جراحی. مجله هیدروژئولوژی. ۴ (۲): ۱۰۸- ۱۳۰.
رحمانی، ا. و سدهی، م. ۱۳۸۳. پیش­بینی تغییرات سطح آب زیرزمینی دشت بهار همدان با استفاده از مدل سری­های زمانی. مجله آب و فاضلاب. ۱۵ (۳): ۴۲- ۴۹.
رحمتی، م.، مرادی، ح. ر. و امیدی­پور، ر. ۱۳۹۳. ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی سطح آب زیرزمینی در دشت کرمانشاه. فصلنامه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب. ۵ (۱۸): ۱- ۱۶.
روحانی، ح.، زکی، ا.، کاشانی، م. و فتح­آبادی، ا. 1394. ارزیابی پایداری تغییرات کیفیت شیمیایی آب سطحی در رودخانه گرگانرود. اکوهیدرولوژی. ۲ (۲): 129-140.
رهنما، ه.، قنبرپور، م.، حبیب­نژاد­روشن، م. و دادرسی­سبزوار، ا. ۱۳۹۱. ارزیابی کمّی و کیفی منبع آب زیرزمینی. مجله جغرافیا و برنامه­ریزی شهری. ۳: ۳۱- ۴۶.
ریاحی،. و. و مؤمنی، ح. ۱۳۹۳. تحلیل توان منابع آب زراعی در نواحی روستایی شهرستان بوئین و میاندشت. فصلنامه اقتصاد فضا و توسعه روستایی. ۴ (۳): ۱۵۳- ۱۷۱.
سعیدی­فر، ز.، رحیمی، م.، لطفی­نسب­اصل، س.، خسروشاهی، م. و یزدانی، م. ر. ۱۳۹۸. شناسایی عوامل موثر بر منابع آب زیرزمینی و پیش­بینی سطح تراز و تغییرات آن در حوضه آبخیز جازموریان. فصلنامه علمی پژوهشی تحقیقات مرتع و بیابان ایران. ۲۶ (۱): ۱۴۳- ۱۵۷.
سلیمانی­ساردو، م.، ولی، ع.، قضاوی، ر. و سعیدی­گراغانی، ح. ر. ۱۳۹۲. آنالیز و روندیابی پارامترهای کیفیت شیمیایی آب (مطالعه موردی رودخانه چم‌انجیر خرم آباد). مجله آبیاری و آب ایران. ۳ (۴): ۹۵- ۱۰۵.
شیرافکن، م. و جعفری، ه.1392. ارزیابی بیلان هیدروژئولوژیکی آبخوان بهاباد در استان یزد. صفحه­های .48-55. هشتمین همایش زمین­شناسی مهندسی و محیط زیست ایران، دانشگاه فردوسی مشهد.
صمدی، ر.، بهمنش، ج. و رضایی، ح. ۱۳۹۴. بررسی روند تغییرات تراز آب زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت ارومیه). نشریه پژوهش­های حفاظت آب و خاک. ۲۲ (۴): ۶۷- ۸۴.
عباس­نژاد، ا. و شاهی­دشت، ع. ر. ۱۳۹۲. بررسی آسیب پذیری دشت سیرجان با توجه به برداشت بی رویه از سفره آب زیرزمینی منطقه. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری – منطقه­ای. ۳ (۷): ۸۵- ۹۶. 
قوشه­یی، م. 1389. محاسبه بیلان آب زیرزمینی دشت دامغان. صفحه­های .98-102. نخستین کنفرانس پژوهش­های
کاربردی منابع آب ایران، موسسه تحقیقات آب ایران، تهران.
کلاهدوزان، ع.، دین­پژوه، ی.، میرعباسی­نجف­آبادی، ر.، اسدی، ا. و دربندی، ص. ۱۳۹۴. تأثیر خشک شدن زاینده رود بر تغییرات تراز آب زیرزمینی دشت نجف آباد در دو دهه اخیر. مجله تحقیقات آب و خاک ایران. ۴۶ (۱): ۸۱- ۹۳.
محتشمی، ع.، هاشمی منفرد، س.آ.، عزیزیان، غ. ر.، اکبرپور، ا. 1399. محاسبه بیلان آب زیرزمینی به کمک روش عددی MLPG مطالعه موردی آبخوان آزاد بیرجند. نشریه آبیاری و زهکشی ایران، 14 (4): 1474-1460.
نوحه­گر، ا.، قشقایی­زاده، ن.، حیدرزاده، م.، ایدون، م. ر. و پناهی، م. ۱۳۹۵. ارزیابی خشکسالی و تأثیر آن بر منابع آب سطحی و زیرزمینی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز رودخانه میناب). مجله پژوهش­های دانش زمین. ۲۷: ۲۸- ۴۳.
نیکبخت، ج.،  نجیب، ز. و حسن­پوراقدم، م ع. 1391. تبدیل سیستم­های آبیاری سنتی به تحت فشار بر افزایش ذخیره و سطح آب زیرزمینی مطالعه موردی: دشت عجب شیر، آذربایجان. 22-25.  اولین کنفرانس ملی راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار، تهران.
وفاخواه، م.، صادقی، س.ح.ر.، 1388. ارتباط بین پارامترهای شیمیایی کیفیت و دبی آب در رودخانه هراز، پنجمین همایش ملی علوم و مهندسی آبخیزداری ایران،  2-3 اردیبهشت، گرگان، 9ص.
Elshorbagy A. and Ormsbee L. 2006. Object-oriented modelling approach to surface water quality management. Journal of environmental modelling and software. 21 (5): 689-698.
Maghami-Moghim, Gh. R. and Taghipour, A. A. 2018. Investigating the effective factors on changing groundwater levels of Safi Abad plain of Esfarayneh. Desert ecosystem engineering journal. 8 (22): 27- 42.

 
 
[1] - Elshorbagy and Ormsbee