اقتصاد کشاورزی
ابوذر پرهیزکاری؛ مهدی خدادادی حسینی؛ حسین تقی زاده رنجبری؛ ابوالفضل محمودی
چکیده
دشت قزوین یکی از دشتهای مستعد کشور برای تولید محصولات کشاورزی است که حفر چاههای بیش از حد و استفاده بیرویه از آبهای زیرزمینی طی دو دهه اخیر سبب افت سطح آبخوانها و منفی شدن بیلان آب زیرزمینی در آن شده است. برای حفاظت از منابع آب زیرزمینی این دشت نیاز است که راهکارها و برنامههای سیاستی مناسبی در این زمینه بهکارگرفته شوند. ...
بیشتر
دشت قزوین یکی از دشتهای مستعد کشور برای تولید محصولات کشاورزی است که حفر چاههای بیش از حد و استفاده بیرویه از آبهای زیرزمینی طی دو دهه اخیر سبب افت سطح آبخوانها و منفی شدن بیلان آب زیرزمینی در آن شده است. برای حفاظت از منابع آب زیرزمینی این دشت نیاز است که راهکارها و برنامههای سیاستی مناسبی در این زمینه بهکارگرفته شوند. لازمه این امر شناخت بیشتر رفتار کشاورزان میباشد. به همین منظور، در مطالعه حاضر برای بررسی رفتار کشاورزان در استفاده از آبهای زیرزمینی و تعیین راهکار مناسب برای حفاظت از منابع آب دشت قزوین، از مدل برنامهریزی ریاضی اثباتی (PMP) و رهیافت تابع تولید با کشش جانشینی ثابت (CES) استفاده شد. راهکارهای مورد بررسی شامل افزایش قیمت آب آبیاری، کاهش منابع آب در دسترس و استراتژی کمآبیاری بودند که هر یک تحت سناریوهای مختلف بررسی و ارزیابی شدند. دادههای مورد نیاز این مطالعه از نوع اسنادی و مربوط به سال 1391-1390 بودند که از طریق مراجعه به ادارات ذیربط در استان قزوین جمعآوری شدند. حل مدل در نرمافزار GAMS 23/5 صورت گرفت. نتایج نشان داد که هر سه راهکار مورد بررسی منجر به صرفهجویی در مصرف آب آبیاری شده، اما میانگین تغییرات بازده برنامهای با افزایش قیمت آب آبیاری، کاهش منابع آب در دسترس و اعمال کمآبیاری به ترتیب 13/3، 61/8 و 54/5 درصد کاهش مییابد. در پایان، سیاست قیمتگذاری آب آبیاری با توجه به کاهش کمتر بازده برنامهای، برای حفاظت از منابع آب زیرزمینی دشت قزوین پیشنهاد شد و تکنیک کمآبیاری پس از آن در اولویت قرار گرفت.