آزادی، ی. و بیک محمدی، ح. 1391. ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی ﺳﻄﻮح ﺗﻮﺳﻌﻪﻳﺎﻓﺘﮕﻲ ﻧﻮاﺣﻲ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎنهای اﺳﺘﺎن اﻳﻼم. ﻣﺠﻠﻪ ﻋﻠﻤﻲ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﻓﻀﺎﻳﻲ، 2(2): 62-41.
اسماعیلزاده، ح. صالحپور، ش. و اسماعیلزاده، ی. 1394. تحلیل فضایی سطح توسعهیافتگی شهرستانهای استان آذربایجان شرقی به لحاظ شاخصهای توسعه و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی. مجله آمایش جغرافیایی فضا، 5(16): 69-53.
اصغریزاده، ع. و ذبیحیجامخانه، م. 1392. ارزﻳﺎﺑﻲ و رتبهبندی میزان توسعه یافتگی مناطق روستایی، با استفاده از تکنیکهای تصمیمگیری چند شاخصه (مطالعه موردی: دهستانهای شهرستان ساری). مجله ﭘﮋوﻫﺶ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی روﺳﺘﺎﻳﻲ، 2(3): 48-27.
اکبری، م. 1394. تحلیل فضایی شاخصهای توسعه آموزشی در مناطق شهری و روستایی کهگیلویه و بویراحمد. جغرافیا و آمایش شهری-منطقهای، 5(15): 84-69.
امانپور، س. مختاری، ص. حسینی، ر. و ویسی، ا. 1394. تحلیل فضایی و سنجش سطح توسعهیافتگی نواحی روستایی (مطالعه موردی: شهرستانهای استان چهارمحال و بختیاری). مجله پژوهش و برنامهریزی روستایی، 4(2): 110-97.
جدیدیمیاندشتی، م. 1383. توزیع متعادل منابع مالی به روش سطحبندی توسعه مناطق. فصلنامه پژوهشهای اقتصادی، 11(12): 132-107.
رﺿﻮاﻧﻲ، م. 1383. ﻣﻘﺪﻣﻪای ﺑﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﺗﻮﺳﻌﻪ روﺳﺘﺎﻳﻲ در ایران. تهران. نشر قومس.
رکنالدین افتخاری، ع. قادری، ا. 1381. ﻧﻘﺶ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﻱ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ (ﻧﻘﺪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﭼﻬﺎﺭﭼﻮبهای نظریهای). نشریه مدرس علوم انسانی، 6(2): 31-23.
رمضاننژاد، ی. رکنالدینافتخاری، ع. پورطاهری، م. 1395. سنجش اثرات گردشگری ساحلی بر توسعه پایدار روستاهای ساحلی استان گیلان. مجله آمایش جغرافیایی فضا، 6(20): 160-145.
مرکز آمار ایران. 1395. سرشماری عمومی نفوس و مسکن شهرستان کازرون، فرهنگ آبادیهای کشور. سالنامهی آماری. قابل دسترسی در: www.amar.org.ir، آخرین دستیابی:
3/10/1395.
سرور، ر. خلیجی، م. 1394. سنجش درجه توسعهیافتگی شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد. مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، 6(21): 102-89.
سعیدی، ع. 1391. مبانی جغرافیای روستایی. چاپ چهاردهم. انتشارات سمت، تهران، 192 ص.
شایان، م. قنبری، س. بذرافشان، ج. 1397. سطحبندی و تحلیل وضعیت پایداری درسکونتگاههای روستایی (موردشناسی: شهرستان زریندشت). جغرافیا و آمایش شهر-منطقهای، 8(26): 196-179.
شمس، م. رحمانی، ا. مسلسل، ع. 1394. ارزیابی توسعه یافتگی بخش مسکن در سطوح ناحیهای با بهرهگیری از مدل تحلیل عاملی (مطالعه موردی: ناحیة میانی استان همدان). پژوهشهای جغرافیای انسانی، 47(3): 505-493.
شیخبیگلو، ر. تقوایی، م. 1392. ارزﻳﺎﺑﻲ ﺳﻄﺢ ﺗﻮﺳﻌﻪﻳﺎﻓﺘﮕﻲ شهرستانهای ﻛﺸﻮر ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎی ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی چند شاخصه. ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ اﻧﺠﻤﻦ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎی اﻳﺮان، 11(39): 157-138.
صادقیچمچنگی، س. تقدیسی، ا. صیدایی، ا. 1395. تأثیر تنوع اقتصادی بر پایداری نواحی روستایی (مطالعه موردی: نواحی روستایی شهرستان شهرکرد). مجله پژوهش و برنامهریزی روستایی، 5(3): 37-25.
صیدایی، ا. 1388. برنامهریزی روستایی در ایران. چاپ دوم. اصفهان. جهاد دانشگاهی اصفهان.
ضرابی، ا. ابوالحسنی، ف. ایزدی، م. 1390. تعیین سطح بندی ﺗﻮﺳﻌﻪ و اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﻓﻀﺎﻳﻲ دﻫﺴﺘﺎنﻫﺎی اﺳﺘﺎن اﺻﻔﻬﺎن. ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ، 26(2): 18-1.
علوی، س. نظمفر، ح. عشقیچهاربرج، ع. 1396. تحلیل فضایی نابرابریهای توسعه دهستانهای منطقه مغان (موردمطالعه: شهرستانهای پارسآباد،گرمی و بیلهسوار). فصلنامه راهبردهای توسعه روستایی، 4(4): 492-475.
عنابستانی، ع. خسروبیگی، ر. تقیلو، ع. شمس الدینی، ر. 1390. سطحبندی پایداری توسعه روستایی با استفاده از فن تصمیمگیری چند معیاره برنامهریزی توافقی CP (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان کمیجان). فصلنامه علمی پژوهشی جغرافیای انسانی، 3(2): 126-107.
غفاری، ر. صالحی، ن. 1392. سطحبندی توسعه روستایی به روش تصمیمگیری چند معیاره فازی (مطالعه موردی: شهرستان شهرکرد، بخش سامان). فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 28(3): 196-179.
فرجیسبکبار، ح. رضایی، ح. غلامی، ع. 1394. سطحبندی سکونتگاههای روستایی با تأکید بر مؤلفههای سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: دهستان تیرجرد- شهرستان ابرکوه). فصلنامه برنامهریزی منطقهای، 5(18): 116-101.
قائدرحمتی، ص. مستوفی الممالکی، ر. براری، م. 1392. تحلیل شاخصهای ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﺳﻄﺢ ﺑﻨﺪی دﻫﺴﺘﺎنﻫﺎی اﺳﺘﺎن ﻳﺰد. جغرافیا و توسعه، 30: 86-71.
محمدی، ج. عبدلی، ا. فتحی بیرانوند، م. 1391. بررسی سطح توسعه یافتگی شهرستانهای استان لرستان به تفکیک بخشهای مسکن و خدمات رفاهی- زیربنایی، کشاورزی و صنعت. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیای، 12(25): 150-127.
محمدمرادی، ا. و اخترکاوان، م. 1388. روش ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻣﺪلﻫﺎی ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮی ﭼﻨﺪ ﻣﻌﻴﺎره. نشریه معماری و شهرسازی آرمانشهر، 2(2): 125-113.
مهدوی، م. برنجکار، ا. 1392. ﺳﻄﺢﺑﻨﺪی دﻫﺴﺘﺎنﻫﺎی ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﻨﺪراﻧﺰﻟﯽ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻐﯿﯿﺮات ﮐﺎرﺑﺮی اراﺿﯽ روستایی(با استفاده از مدل فرایند سلسله مراتبی AHP). فصلنامه برنامهریزی منطقهای، سال 3(12): 60-49.
نظمفر، ح. باختر، س. علوی، س. 1394. رﺗﺒﻪ بندی سطوح ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﮕﻲ ﻣﻨﺎﻃﻖ روﺳﺘﺎﻳﻲ (ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردی: دﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎی اﺳﺘﺎن ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه). ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت محیطی، 4(14): 192-181.
یاریحصار، ا. بدری، ع. پورطاهری، م. فرجی سبکبار، ح. 1390. سنجش و ارزیابی پایداری حوزه روستایی کلان شهر تهران، فصلنامه پژوهشهای روستایی، 2(4): 122-89.
Biriescua, S. Babaitaa, C. 2014. Rural education, an important factor of regional development in the context of local government strategies. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 10(124): 77 – 86.
Boggia, A. Rocchi, L. Paolotti, L. Musotti, F. Greco, S. 2014. Assessing Rural Sustainable Development potentialities using a Dominance-based Rough Set Approach. Journal of Environmental Management, 9(144): 160-167.
Chapple, K. Montero, S. 2016. From learning to fragile governance: Regional economic development in rural Peru. Journal of Rural Studies, 6(44): 143-152.
Keenleyside, C. Tucker, G. M. 2010. Farmland abandonment in the EU: an assessment of trends and prospects.Report Prepared for WWF. Institute for European Environmental Policy, London, 1-97.
Totzer, T. 2008. Relationship between urbn-priurban- rurl region: first findings from the eu-project plural. Available online at www.ruralitynearthecity.com. Proceedings of the international conference and workshops held in Leuven, 1-128.
Manos, B. Bournaris, T. Chatzinikolaou, P. 2013. Impact assessment of CAP policies on social sustainability in rural areas: An application in Northern Greece. Operational Research, 11(1): 77-92.
Naldi, L. Nilsson, P. Westlund, H. Wixe, S. 2015. What is Smart rural development?. Journal of Rural Studies, 13(40): 90-101.
Venkatesh, B. S. 2000. Problems and prospects of development of backward regions: a study of Karnataka State, Thesis of Doctor of Philosophy in Economics, under supervision of Hemlata Rao, Bangalore University, Bangalore.