احمدوند، م،. هدایتی نیا، س. و عبداللهی، خ. 1391. بررسی تأثیر رفاه و سرمایه اجتماعی بر کیفیت زندگی در مناطق روستایی شهرستان بویر احمد. مجله پژوهش و برنامهریزی روستایی، 2: 112-89.
افتخاری، ع. و توکلی، م. 1382. رفاه اجتماعی روستایی؛ رویکردی شناختی در تبیین معرفها. فصلنامه مدرس، 2: 83-61.
باری، ن. 1389. رفاه اجتماعی. ترجمه میر حسینی س. و نوربخش م. سمت، ایران.
تقوایی، ع. ا. و محمودی نژاد، ه. 1385. توسعه پایدار شهری و رفاه اجتماعی شهروند. نشریه جستارهای شهرسازی، 15و16: 47-36.
جاجرمی، ک. و کلته، ا. 1385. سنجش وضعیت شاخصهای کیفیت زندگی در شهر ازنظر شهروندان مطالعه موردی: گنبد قابوس. فصلنامه جغرافیا و توسعه، 8 :18-5.
چلبی، م. و مبارکی، م. 1384. تحلیل رابطه سرمایه اجتماعی و جرم در سطوح خرد وکلان. مجله جامعه شناسی ایران، 2: 44-3.
حقجو، ن. 1381. رفاه اجتماعی و توسعه (مروری بر کارکرد برخی نهادهای حمایتی ایران). فصلنامه رفاه اجتماعی، 6: 96-75.
ربانی ر.، کلانتری، ص.، قاسمی و.، عریضی، ف. و اسماعیلی، ر. 1387. بررسی رابطه رفاه اجتماعی با سرمایه اجتماعی در فرآیند توسعه (مطالعه موردی شهرستانهای استان اصفهان). مجله پژوهشی دانشگاه اصفهان(علوم انسانی) ، 1: 46-23.
زاهدی اصل، م. 1388. مبانی رفاه اجتماعی. انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی. ایران.
زاهدی، م. ج.، شیانی، م. و علی پور، پ. 1388. رابطه سرمایه اجتماعی با رفاه اجتماعی. فصلنامه رفاه اجتماعی، 32: 129-109.
شایگان، ف. 1389. نگرش نسبت به رفاه اجتماعی ـ اقتصادی و رابطه آن با اعتماد سیاسی در شهر تهران. فصلنامه برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 3: 177-145.
عربی، م. و خداپرست مشهدی، م. 1393. مقایسه معیارهای رفاه اجتماعی، توزیع درآمد و فقر خانوارهای روستایی استان خراسان شمالی و کشور طی سالهای 90-1384. نشریه راهبردی توسعه روستایی، 2: 50-35.
عینالی، ج. و طاهرخانی، م. 1384. ارزیابی عملکرد مجتمعهای خدمات بهزیستی در رفاه و توسعه روستایی روستاهای سجاس کرسف و گرماب (شهرستان خدابنده). فصلنامه مدرس علوم انسانی، 4 :73-55.
فرهمند، ش.، طیبی، س. ک. و کریمی، م. 1392. اثر تولید و رشد بخشی بر فقر و رفاه اجتماعی در استانهای ایران، جامعهشناسی کاربردی، 50: 142-127.
ف
یضزاده، ع. و مدنی، س. 1379. تأمین اجتماعی و رفاه اجتماعی: شاخص شناسی برای تبیین و سنجش. فصلنامه تأمین اجتماعی، 7: 232-209.
لطیفی، غ. و سجاسی قیداری، م. 1390. رتبهبندی سطح رفاه اجتماعی شهرستانهای استان زنجان با استفاده از تکنیک TOPSIS. فصلنامه برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 7: 189-165.
مسعود اصل، ا. 1388. نظام رفاه اجتماعی در جهان. دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهشهای مجلس.
موسوی، م. و محمدی، م. 1388. مفاهیم و نظریه اجتماعی. نشر دانژه. چاپ اول.
مهربانی، و. 1391. سلامت خانوارهای روستایی و رفاه اجتماعی رالزی در ایران. فصلنامه رفاه اجتماعی، 47: 81-63.
هزارجریبی، ج. و صفریشالی، ر. 1390. رفاه اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن مطالعه موردی شهر تهران. مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، 5 :22-1.
یزدانی، ف. 1382. مفاهیم بنیادی در مباحث رفاه اجتماعی (سیاست اجتماعی، حمایت اجتماعی، رفاه و تأمین اجتماعی). فصلنامه رفاه اجتماعی، 10: 54-31.
Midgely, J. 2000. Context of welfare theory: a develop mentalist in perpetration .Center for social development. Washington university.
Schianetz, K., Kavangh, L., Lockington, D. 2007. Concepts and tools for comprehensive sustainability assessments for tourism destinations: A comparative review.
Journal of sustainability tourism, 4: 369-389.
Shaban, A .Bhole, L.M. 2000. Regional Disparities in Rural Development in India.
Journal of Rural Development, 19: 103-117.
Tsaur, S. Chiang Lin ,Y. Hui Lin, L. 2006. Evaluating ecotourism sustainability from the integrated perspective of resource. community and tourism.
Journal of Tourism Management, 4: 640-653.
Zikmund, V. 2003. Health, well-being and the quality of life: Some psychosomatic reflections.
Neuroendocrinol let, 6: 401–403.