جغرافیا و برنامه ریزی روستایی
یعقوب اسفرم؛ حسن استحکام؛ مریم شامانیان؛ رضا اسدی
چکیده
در چند دهه اخیر، مفهوم کیفیت زندگی به عنوان یکی از اساسیترین مفاهیم توسعه که به بررسی و ارزیابی رفاه فردی و جامعه میپردازد مورد توجّه محققان، برنامهریزان و دولتها قرار گرفته است. لذا هدف این پژوهش تحلیل و بررسی اثرات بازارچه مرزی تمرچین روی مؤلفه‌های کیفیت زندگی دهستان پیران میباشد. روش این پژوهش توصیفی– تحلیلی مبتنی ...
بیشتر
در چند دهه اخیر، مفهوم کیفیت زندگی به عنوان یکی از اساسیترین مفاهیم توسعه که به بررسی و ارزیابی رفاه فردی و جامعه میپردازد مورد توجّه محققان، برنامهریزان و دولتها قرار گرفته است. لذا هدف این پژوهش تحلیل و بررسی اثرات بازارچه مرزی تمرچین روی مؤلفه‌های کیفیت زندگی دهستان پیران میباشد. روش این پژوهش توصیفی– تحلیلی مبتنی بر دادههای میدانی میباشد. جامعه آماری در این پژوهش روستاهای دهستان پیران از توابع بخش مرکزی پیرانشهر میباشد. براساس روش نمونهگیری طبقهبندی شده تصادفی تعداد 300 پرسشنامه تکمیل شد. یافتهها نشان میدهد؛ کیفیت آموزش، کیفیت اوقات فراغت، کیفیت سلامت و بهداشت، پایینتر از حد متوسط ارزیابی شدهاند یعنی بازارچه مرزی تأثیری روی ارتقای این مؤلفه‌های کیفیت زندگی نداشته است. کیفیت زیرساختها، اشتغال و درآمد و کیفیت محیط سکونتی در حد متوسط ارزیابی شده است و نشان میدهد که بازارچه مرزی تا حدودی روی این مؤلفهها تأثیر گذاشته است. همچنین نتایج نشان میدهد روستای شین آباد بالاترین و روستای بادآباد پایینترین کیفیت زندگی را دارا میباشند.
جغرافیا و برنامه ریزی روستایی
فرشته حاجی فتحعلی؛ مرضیه باقرعطاران
چکیده
چگونگی توزیع امکانات در روستاها بیانگر سطح توسعهیافتگی مناطق بوده و تعادل در توزیع فضایی امکانات نیز میزان دسترسی جمعیت روستایی را در برخورداری از امکانات بیان مینماید. با توجه به اینکه در کشورهای توسعه نیافته به طور طبیعی قسمت عمدهی جمعیت در مناطق روستائی زندگی میکنند، شناخت ویژگیهای ساختاری سطوح توسعهیافتگی و ...
بیشتر
چگونگی توزیع امکانات در روستاها بیانگر سطح توسعهیافتگی مناطق بوده و تعادل در توزیع فضایی امکانات نیز میزان دسترسی جمعیت روستایی را در برخورداری از امکانات بیان مینماید. با توجه به اینکه در کشورهای توسعه نیافته به طور طبیعی قسمت عمدهی جمعیت در مناطق روستائی زندگی میکنند، شناخت ویژگیهای ساختاری سطوح توسعهیافتگی و آگاهی از ظرفیتها و توانمندیهای محیطی هر منطقه اهمیت زیادی دارد. به منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادلهای منطقهای گام نخست شناخت و سطحبندی مناطق از نظر میزان برخورداری در زمینههای اجتماعی، اقتصادی و خدماتی در فرآیند برنامه ریزی توسعه منطقهای میباشد که با این کار تنگناها و محدودیتهای مناطق مشخص شده و میتوان برای رفع آنها اقدام نمود. در این راستا هدف اصلی این پژوهش دستیابی به میزان توسعهیافتگی و یا محرومیت دهستانهای استان قزوین میباشد. جهت دستیابی به این هدف از روش توصیقی- تحلیلی و مدل اسکالوگرام استفاده شده است. میزان توسعهیافتگی دهستانهای استان قزوین از نظر 41 شاخص از جمله شاخصهای آموزشی، بازرگانی، فرهنگی، بهداشتی– درمانی، زیربنایی و ... مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که در این رتبهبندی از بین 46 دهستان موجود در استان قزوین، پیر یوسفیان در شهرستان البرز در رتبه اول قرار داشته و دهستان الموت پایین در شهرستان قزوین در رتبه آخر جدول قرار گرفته است. سپس با توجه به امتیاز بدست آمده دهستانها به چهار دسته برخوردار، نسبتا برخوردار، نیمه برخوردار و محروم تقسیمبندی شدهاند. دهستانهای محروم بیشتر در شهرستانهای قزوین و آوج قرار گرفته و دهستانهای برخوردار در شهرستان بوئین زهرا قرار گرفتهاند.
