ترویج و آموزش کشاورزی
بهمن خسروی پور؛ منا درانی؛ امید مهراب قوچانی
چکیده
ناامنیغذایی از مقولههایی است که تأثیر جدی بر وضعیت تغذیه افراد جامعه بهجای میگذارد. ناامنی غذایی و گرسنگی، تبعات جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی بسیاری به همراه دارد. تأمین امنیتغذایی جامعه یکی از اهداف کلان برنامهریزیهای توسعه اقتصادی اجتماعی است. هدف اصلی مطالعه حاضر سنجش میزان سطوح ناامنی غذایی در شهرستان ...
بیشتر
ناامنیغذایی از مقولههایی است که تأثیر جدی بر وضعیت تغذیه افراد جامعه بهجای میگذارد. ناامنی غذایی و گرسنگی، تبعات جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی بسیاری به همراه دارد. تأمین امنیتغذایی جامعه یکی از اهداف کلان برنامهریزیهای توسعه اقتصادی اجتماعی است. هدف اصلی مطالعه حاضر سنجش میزان سطوح ناامنی غذایی در شهرستان باوی از توابع استان خوزستان بود. مطالعه حاضر پژوهشی پیمایشی و از نوع توصیفی مقطعی میباشد. جامعه مورد مطالعه کلیه خانوارهای روستایی در بخش مرکزی شهرستان باوی میباشند که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس تعداد 198 نفر بهعنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند. بهمنظور گردآوری دادهها از پرسشنامه استاندارد رادیمرکرنل (1998) بهره گرفته شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که درمجموع تنها حدود 12 درصد از پاسخگویان این مطالعه در وضعیت امنیت غذایی و حدود 87 درصد پاسخگویان انواع ناامنی غذایی بدون گرسنگی، با گرسنگی متوسط و با گرسنگی شدید را تجربه کرده بودند. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین فراوانی مربوط به دسته ناامن غذایی بدون گرسنگی بود. نتایج نشان داد که زنان در وضعیت ناامنتر غذایی نسبت به مردان قرار دارند. همچنین سطح تحصیلات سرپرست خانوار منجر به ایجاد تفاوت در وضعیت ناامنی غذایی خانوار شد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که درآمد، وارد معادله رگرسیونی عوامل تأثیرگذار بر ناامنی غذایی خانوار شد و 29 درصد از تغییرات واریانس متغیر وابسته را تبیین نمود.